|
تاریخچه
پیش از بوجود آمدن اینترنت، ارتش آمریکا شبکه های رسانه ای، از جمله شبکه ای بنام آرپانت را راه اندازی کرده بود. در آن زمان، افراد نظامی و سازندگان فن آوری شبکه تنها کاربران آن بشمار می رفتند. بسیاری آرپانت را پیش درآمدی بر اینترنت می دانند. از دهه ی 1970 تا اواخر دهه ی 1980، اینترنت شبکه ای بود که با بودجه ی دولت ایالات متحده اداره می شد و تقریبا تنها کاربرد آن در بخش های دانشگاهی و نظامی بود؛ این شبکه بوسیله ی بنیاد ملی علوم اداره می شد. از این گذشته، در دانشگاه ها هم تنها تعدادی از پژوهشگران که بر روی اینترنت کار می کردند بدان دسترسی داشتند. در دهه ی 80 بنیاد ملی علوم، سیاست قابل قبولی را بکار بست که به موجب آن از محدودیت ها کاسته شد و دانشگاه ها توانستند از شبکه برای فعالیت های پژوهشی استفاده کنند. با این وجود، سیاست های بنیاد هرگونه استفاده ی بازرگانی از اینترنت را منع می کرد. در نتیجه آگهی در این شبکه وجود نداشت، مردم نمی بایست بابت دسترسی به اینترنت پولی پرداخت کنند، و فروش محصولات و ارائه ی خدمات هم از طریق اینترنت ممنوع بود.
سال 1995 بنیاد ملی علوم به مدیریت خود بر اینترنت پایان داد و این شبکه به بخش های خصوصی واگذار شد و بدنبال آن امور مالی و بازرگانی هم وارد اینترنت شد. این حادثه همراه بود با محبوبیت وب جهانی (World Wide Web) که اف تی پی را وارد اینترنت کرد. تفاوت میان اینترنت و «وب» شبیه به تفاوت میان بزرگراه و «خدمات تحویل بسته های پستی» است که از بزرگراه برای جابجایی یک بسته از شهری به شهر دیگر استفاده می کند: اینترنت بزرگراهی است که جابجایی های وب و دیگر جایجایی ها بر روی آن انجام می شود. وب شامل نرم افزارهایی است که بر روی رایانه ها نصب هستند و به آنها امکان می دهند که داده های چندرسانه ای را پیدا کنند و نمایش دهند. بسیاری از تحلیلگران انفجار استفاده از اینترنت را مرهون ویژگی های تصویری وب می دانند. در پایان سال 2000، «وب» هشتاد درصد از جابجایی ها در اینترنت را بخود اختصاص داده بود.
شرکت ها، افراد، و موسسه ها، به روش های گوناگونی از اینترنت استفاده می کنند. شرکت ها این شبکه را برای تجارت الکترونیکی، یعنی آگهی، فروش، خرید، توزیع کالا، و ارائه ی خدمات به مشتریان بکار می برند. همچنین شرکت ها از اینترنت برای داد و ستدهای بازرگانی نظیر جابجایی اطلاعات مالی و دسترسی به پایگاه داده ها استفاده می کنند. موسسه ها یا نهادهای بازرگانی از این شبکه برای همایش های تصویری و دیگر ارتباطات راه دور استفاده می کنند. استفاده از پست الکترونیک (ایمیل) ارتباط میان شرکت ها، همکاران، و افراد عادی را افزایش می دهد. شرکت های رسانه ای و سرگرمی اینترنت را برای پخش خبرها، وضعیت آب و هوا، پخش مستقیم برنامه های رادیویی و تلوزیونی و... بکار می برند. پیغام گذاری فوری به افراد کمک می کند که پیام های متنی خود را بطور همزمان به یکدیگر انتقال دهند. دانشمندان و پژوهشگران از اینترنت برای ارتباط با همکاران، انجام تحقیق، توزیع یادداشت های علمی و مطالب درسی میان دانشجویان، و انتشار رساله ها و مقاله ها استفاده می کنند. افراد عادی هم از شبکه ی یادشده برای ارتباط، سرگرمی، یافتن اطلاعات، دریافت خدمات، و خرید و فروش کالاها استفاده می کنند
چگونگی انتقال داده ها در اینترنت
همه ی اطلاعات در اینترنت بصورت واحدهای داده ای کوچکی بنام "پاکت" جابحا می شوند. نرم افزار رایانه ی فرستنده، یک بنچاک بزرگ را به پاکت های کوچک تقسیم می کند و نرم افزار رایانه ی گیرنده، پاکت ها به هم وصل و بنچاک اولیه را بازسازی می کند. پاکت های اینترنتی هم مانند پاکت های نامه دو بخش اصلی دارند:
الف) سربرگ: برای مشخص کردن نشانی رایانه ای که پاکت باید به آنجا برود.
ب) بار: یا همان محتوای پاکت.
در سربرگ پاکت ها مشخص شده است که کدام بخش از کل بار در این پاکت موجود است. در نتیجه نرم افزار گیرنده خواهد دانست که با چه ترتیبی بارهای پاکت ها را به هم وصل کند.
مجموعه ای از قانون ها که آنها را بنام "داده سامان ارتباط رایانه ای" می شناسیم، فرایند و چگونگی شکل گیری سربرگ ها را تعیین می کنند. این داده سامان ها در بخش اینترنت با نام TCP/IP شناخته می شوند که کوته نوشت "داده سامان کنترل جابجایی " / "داده سامان اینترنت " است. سخت افزارهایی که شبکه ها را در اینترنت به یکدیگر وصل می کنند، "راهنماهای IP " خوانده می شوند؛ چراکه از داده سامان اینترنت پیروی می کنند. راهنما، سربرگ هر پاکت را بررسی می کند و سپس یا آنرا از طریق یک شبکه محلی به رایانه مقصد می رساند و یا به راهنمای دیگری می دهد که به رایانه ی مقصد نزدیک تر است. بنابراین یک پاکت در راه رسیدن به مقصد، از راهنمایی به راهنمای دیگر فرستاده می شود.
داده سامان های TCP/IP به اینترنت کمک می کند تا اشکال های جابجایی را بصورت خودکار تشخیص دهد و تصحیح نماید. برای مثال اگر یک شبکه یا دستگاه در مسیر حرکت پاکت ها خراب باشد یا کار خود را نادرست انجام دهد، داده سامان ها بصورت خودکار، مسیری جایگزین را برای جابجایی داده ها پیدا می کنند. داده سامان ها همچنین تضمین می کنند که داده ها بصورت کامل و دست نخورده به مقصد برسند. تنها زمانی که پاکت ها بدرستی به مقصد برسند، داده سامان آنها را در دسترس رایانه مقصد و کاربر قرار می دهد
اینترنت فردا، با وجود شباهت فراوان به اینترنت امروز، به مراتب از آن باهوش‌تر خواهد بود.
در سال 2001 بیش از 400 میلیون نفر در سراسر جهان به گشت‌وگذار در میان 4 میلیارد صفحه موجود وب پرداخته، و بدین منظور 500 میلیارد دلار صرف خرید وسایل، تجهیزات و سرویس‌ها خواهند نمود. جالب این که با این همه، فناوری، درست در همان نقطه‌ای خواهد بود که صنعت اتومبیل به هنگام عرضه مدل T هنری فورد قرار داشت.
هم اینترنت و هم کامپیوترهای شخصی (PC) که ما برای دسترسی این شبکه به کار می‌گیریم ، نمایشگر پیشرفت بزرگی نسبت به نسل کامپیوترهای MainFrame هستند، ولی هنوز پیشرفت‌های بزرگتری در فناوری دیجیتال در راهند.
از بسیاری جهات، اینترنت امروز، تداعی کننده کامپیوترهای MainFrame هستند، که در آن Browser نقش ترمینال‌های گنگ را برعهده دارد. تمامی اطلاعات مورد نیاز شما در بانک‌های اطلاعاتی متمرکزی واقع شده که در هر لحظه، یک صفحه (و در یک سایت) را به کاربری معین عرضه می‌کنند. صفحات وب به طور ساده، تصویری از اطلاعات مورد نیاز شما هستند و نه خود اطلاعات؛ شما می‌توانید آنها را مشاهده نمایید، ولی قادر به دست زدن به آنها نیستید و در نتیجه ویرایش، توضیح، حاشیه‌نویسی و هر کار دلخواه دیگر، بسیار دشوار می‌باشد. اگر قصد برگرفتن داده‌هایی را از چندین وب سایت مختلف دارید، اغلب مجبورید با عجله از آنها یادداشت‌برداری کنید. این امر البته از فضای خلاقانه مورد نظر تیم برنرزلی- که کارهای پیشگامانه او منجر به ابداع وب شد- بسیار فاصله دارد. برای حرکت به سمت محیطی فراتر از آنچه که فقط اطلاعات ثابت و ایستا را عرضه میکند، نسل آینده اینترنت نیازمند حل این مسائل است. به جای تشکیل شدن از مجموعه جزایر جدا و منفردی که کاربر، فقط وظیفه یکپارچه کردن آنها را برعهده دارد، اینترنت باید تشکیل منظومه‌ای یکپارچه از کامپیوترها، ادوات هوشمند و خدمات مبتنی بر وب را برعهده گیرد.
اینترنت باید به افراد، امکان کنترل کاملی در این زمینه که چگونه، چه زمان و چه اطلاعاتی به آنها تحویل شود ارائه نموده، و به آنها اجازه دهد که از حریم خصوصی و امینت خود از طریق کنترل افرادی که می‌توانند به اطلاعات شخصی آنها دسترسی یابند، مراقبت نمایند.
در هسته این تبدیل، XML قرار دارد؛ استانداردی صنعتی که توسط کنسرسیوم وب (و با حمایت چشمگیر مایکروسافت و دیگر شرکت‌های فعال در حوزه فناوری‌های پیشرفته) تعریف گردید.
XML راهی را برای جدا سازی اطلاعات نهفته در صفحات وب، از اطلاعات مربوط به چگونگی نمایش این صفحات ارائه میکند. XML از این نظر، مشابه HTML است- که در آن تعدادی tag، چگونگی نمایش اطلاعات را در صفحات وب معین می‌کنند- XML، از وجود tagها برای تعریف این که اطلاعات موجود در صفحات، در واقع چه هستند بهره می‌گیرد. تأثیر این فناوری بر آینده اینترنت طولانی خواهد بود.
XML، داده‌ها را باز میکند، در نتیجه این اطلاعات قابلیت تنظیم شدن، برنامه‌نویسی، ویرایش و نیز تبادل با دیگر سایت‌ها، برنامه‌ها و ادوات را خواهند داشت. بدین ترتیب، XML، هر صفحه وب را به یک بانک اطلاعاتی کوچک مبدل میکند (در نتیجه، شما قادر خواهید بود اطلاعات و آمار موجود روی وب را تجزیه و تحلیل نمایید، بدون آن که نیازمند به بریدن و کپی کردن این اطلاعات به یک صفحه دیگر باشید). XML، این امکان را به سایت‌های مختلف میدهد که همه انواع اطلاعات خود را- بدون الزام به داشتن زبان و یا نرم‌افزار مشابه- به اشتراک بگذارند. سایت‌های مختلف، قادر خواهند بود با مشارکت یکدیگر، سرویس‌های مبتنی بر وب را که هوشمندانه با هم تعامل می‌کنند عرضه نمایند. بدین ترتیب، اطلاعات می‌توانند به آسانی از یک وسیله به وسیله‌ای دیگر منتقل گردند.
نسل آینده اینترنت، به سان کامپیوترهای شخصی، بستری برای کارهای کامپیوتری و ارتباطی خواهد بود؛ برنامه‌های نرم‌افزاری که برای اینترنت نوشته می‌شوند (همانند آنچه برای کامپیوترهای شخصی نگاشته میشود) مابین سایت‌های مختلف اجرا خواهند گردید، در حالی که اطلاعات و سرویس‌ها را از هر کدام گرفته و با ترکیب آنها، به شکل دلخواه به وسیله مورد نظرتان تحویل می‌دهند. تمایز بین اینترنت با کامپیوتر شخصی شما یا هر وسیله دیگری که دارید، محو خواهد شد، نتیجتاً نرم‌افزارهای پیشرفته (مانند سیستم پیشگام مایکروسافت یعنی NET.) به طور اتوماتیک تشخیص خواهند داد که آیا اطلاعات مورد نیاز شما بر روی دستگاه خودتان و در کنارتان است و یا در نقطه ای دور؛ سپس آنها را جمع می‌آورند تا به بهترین خدمات را به شما ارائه کنند.
آینده اینترنت
اگر قرار باشد اینترنت با همین سرعت کنونی رشد کند، باید بر چالش های فراوانی چیره شد. چالش نخست، ایجاد گنجایش کافی برای ترافیک افزاینده است. با پیوستن کاربران تازه به اینترنت و با فرستادن داده های پرحجم تر توسط کاربران موجود، ترافیک اینترنتی افزوده می شود. اگر سرعت افزایش ترافیک بیش از سرعت بیشتر شدن گنجایش اینترنت باشد، شبکه انباشته و مسدود خواهد؛ درست همانگونه که یک بزرگراه در اثر آمد و شد بیش از اندازه خودروها بسته می شود. برای پیشگیری از انباشته شدن شبکه، پژوهشگران فن آوری هایی چون DWDM ابداء کرده اند که بیت های بیشتری را از فیبر نوری عبور می دهد. برای جادادن رشد موجود در اینترنت، افزایش سرعت راهنماها و دیگر تجهیزهای مربوط به پاکت ها نیز باید افزایش یابد. پژوهشگران بعنوان راه حل کوتاه مدت، در حال ساختن پردازنده های سریعتر هستند. اما در درازمدت به فن آوری های جدید نیاز خواهیم داشت.
چالش دیگر در ارتباط با نشانی های IP است. گرچه داده سامان اصلی، 4.29 میلیارد نشانی آی پی را پیش بینی کرده بود، اما این نشانی ها در حال تمام شدن هستند؛ چراکه بصورت بلوک تخصیص داده شده بودند. فن آوران از تکنیک هایی چون NAT برای حفظ و صرفه جویی در نشانی ها استفاده می کنند. NAT اجازه می دهد که چند رایانه در یک محل از یک نشانی آی پی استفاده کنند. مهندسان همچنین در حال طراحی نسل آینده آی پی ها بنام "IPv6" هستند که خواهد توانست نشانی های بسیار بیشتری را اداره کند.
تا سال 2001، تنها پسوندهای مجاز و شناخته شده همچون "com" ، "org" ، و "net" در اینترنت بود. از سال 2002، پسوندهایی تازه ای چون "biz" برای شغل ها و حرفه ها و "info" برای وب گاه های اطلاع رسانی وارد اینترنت شد. این موضوع، تعداد URL ها را بسیار افزایش داد.
چندین تصویر، یک تابلو
با شکستن موانع موجود بین اطلاعات، سرویس‌ها و دستگاه‌ها (Onlines)، چگونگی برخورد شما با آنها نیز دستخوش انقلاب خواهد شد. امروز، شما برای انجام هر یک از اهداف موردنظرتان،- اعم از گردش در وب، نگارش و ویرایش، کار با Email و ارسال پیام‌های آتی، دسترسی به تقویم و تماس‌ها- از نرم‌افزار جداگانه‌ای بهره می‌جویید. نسل بعدی اینترنت در این زمینه، دیدگاه جامع‌تری خواهد داشت. شما برنامه واحدی که مدام بین اینترنت و کامپیوتر شخصی یا هر دستگاه دیگرتان در حال حرکت است را به کار خواهید برد، که به شما امکان مرور وب، نگارش، ویرایش، تنظیم وقت، ایجاد ارتباط یا تحلیل اطلاعات را میدهد. من، این تصویر را همچون تابلوی واحدی برای عصر اینترنت می‌بینم. شما قادر خواهید شد با کامپیوتر خود به طرق مختلفی کار کنید. در حال حاضر، مقدار email دریافتی من که شامل متن دستنویس و یا پیام صوتی باشد، ناچیز است، ولی در آینده قسمت اعظم پیام‌ها، صورتی غیر از متن تایپی خواهند داشت. امروزه، شما به خوبی می‌دانید که چه موقع در اینترنت، و چه زمان بر روی هارد دیسک کامپیوتر شخصی خود مشغول کار هستید؛ ولی فردا، از نظر شما این موضوع قابل اهمیت نخواهد بود و چه بسا متوجه آن نشوید. اطلاعات شخصی و کاری شما، با امنیت تمام در اینترنت ذخیره شده، و به طور اتوماتیک و همزمان، تازه شده، و در هر لحظه- فارغ از این که کجا هستید- در دسترس شما خواهد بود. شما به هر چه که در تصورتان می‌گنجد- نادیده و به طور اتوماتیک- پیوند خواهید داشت. بنابراین، اگر در حین مسافرت، درگیر مسائل درمانی گردید، سرویس پزشکی شما، قادر خواهد بود یافتن بهترین پزشک، رزرو کردن وقت مناسب برای شما، دراختیار گذاشتن اطلاعات پزشکی و نیز پرداخت را برایتان انجام دهد؛ تنها کاری که شما باید انجام دهید، صدور اجازه است! می‌توانید آن را همچون یک وب اختصاصی که هوشمندانه از سوی شما و خانواده‌تان عمل میکنید درنظر آورید. همچنین می‌توانید به آن به دیده یک ابزار کار که باعث افزایش تولید شما شده نگاه کنید. همانگونه که سیستم نمادهای موسیقی ، برپایه ارکستری از آلات مختلف موسیقی را ممکن میسازد، توانایی XML و نرم‌افزارهای پیشرفته نیز در حال تحقق بخشیدن به منظومه‌ای از سرویس‌های Offline و Online است. | 
در ورژن های قبلی یاهو مسنجر این نگرانی وجود داشت که اگر آیدی رو بخواید عوض کنید باید دوباره یکی یکی دوستاتونو add میکردید و این خیلی حالگیری بود . 
ابتدا با آیدیتون که لیست دوستانتون توشه به مسنجر وصل شید . بعد آی دی جدیدتونو که می خواید add list رو براش بفرستید add کنید . بعد از اینکه add شد روی اون راست کلیک کنید و گزینه ی Send My Messenger List رو انتخاب کنید . مثل عکس زیر :
WinAntiVirus 2006 نام ویروس کشی جدید و قدرتمند است که تقریبا سال گذشته اولین نسخه ی آن به بازار عرضه شد .
